خبر مهم درباره ثبت‌ نام بیمه تکمیلی بازنشستگان | بازنشستگان بخوانند

پایگاه خبری تحلیلی پیشنهاد ویژه :

به منظور ارتقاء خدمات رفاهی در بخش درمان و کاهش هزینه‌های درمانی برای بازنشستگان امکان بهره‌مندی از  بیمه تکمیلی بازنشستگان وجود دارد. خدمات بیمه تکمیلی بازنشستگان به صورت جبران بخشی از هزینه‌های درمانی بیمه شدگان است.صندوق بازنشستگی برای جبران و پرداخت بیشتر هزینه های درمان به  بازنشستگان طرح بیمه تکمیلی بازنشستگان را اجرایی کرده است.بسیاری لز بازنشستگان از این طرح ناراضی هستند و معتقدند بیمه بازنشستگان از کارایی لازم برخوردار نیست. در ادامه به آخرین خبر از بیمه تکمیلی بازنشستگان می پردازیم.

براساس اعلام روابط عمومی تامین اجتماعی اداره کل غرب تهران بزرگ، مهلت ثبت‌نام و انصراف بیمه تکمیلی درمان مستمری‌ بگیران سازمان تامین اجتماعی کشور تمدید شد.

بنابراین متقاضیان جهت حذف و اضافه یا انصراف می‌توانند به سایت kanoon_tehran.ir مراجعه و درخواست خود را در قسمت استعلام و دریافت کارت بیمه آتیه‌سازان (در انتهای صفحه) وارد کنند.

شـرکت آتیه‌سـازان حافظ در سال ۱۳۸۰ با هدف ارتقای سطـح سلامت از طریـق گسترش خدمات درمانی و افزایش رضایتمندی بیمه گزاران تاسیس شد.

این شرکت پس از عقـد قـرارداد بیمـه درمـان تکمیلی بـا بیمه گزاران، بخشی یا تمام هزینه‌های خدمات درمانی و بیمارستانی را بر اسـاس تعـهـدات مندرج در قرارداد و بـیـمه‌نامه، برای هر فرد (بیمه شده) و خانواده وی ارائه می‌دهد. شرکت ها و موسسـات با خرید این بیمه‌نامه، کارکنان یا اعضاء خود و افـراد تحت تکفل آنان را که شامل همسر، فرزنـدان، والدین و کلیه افراد تحت تکفل است، تحت پوشش خدمات درمانی تکمیلی و مازاد بر بیمه‌های پایه قرار می‌دهند.

ساختار بیمه‌ها نیاز به بازنگری دارد. در این زمینه دولت باید به حمایت از بیمه‌شدگان کم درآمد بپردازد؛ نه اینکه گستره‌ی فعالیت بیمه‌های تجاری را وسیع‌تر کند؛ حتی بیمه‌های پایه، خدمات خود را تعدیل می‌کنند تا دریافت درمان باکیفیت، بیشتر و بیشتر به سمت دلبخواهی شدن پیش برود؛ یعنی هر کس که پول دارد، می‌تواند اقسام بیمه‌نامه‌ها را بخرد و هرکس هم که ندارد باید خود را در وضعیت قرار دهد، که بیمه‌های پایه و اجباری به سراغش بیایند.

«من آن زمان هم که وزیر بهداشت بودم با «بیمه تکمیلی» مخالف بودم، این بیمه برای ثروتمندان است.» این سخن از «مسعود پزشکیان» وزیر اسبق بهداشت و نماینده کنونی مجلس، در حالی بیان شده، که عمده بیمه‌ها در ایران متولی ندارند و هریک، سازی را برای خود کوک می‌کنند. سال‌ها است که مسئولان از ضرورت ایجاد یک سقف بر سر بیمه‌های درمانی (پایه و تکمیلی) و بازنشستگی صحبت می‌کنند. منظور از به کار بردن واژه «سقف» این نبود که بیمه‌ها ادغام شوند؛ بلکه تعیین یک سازمان سیاست‌گذار و قرار دادن آن در فرای مسئولیت‌های «بیمه مرکزی» است.

آرزوی تعیین یک سیاست‌گذار واحد، علی‌رغم تمایل برنامه‌ریز، در قانون برنامه پنج‌ساله پنجم توسعه (۱۳۹۰ تا ۱۳۹۴) جایی نیافت؛ هرچند در این سند بالادستی، دولت نسبت به ایجاد هماهنگی و انسجام ساختاری در راستای ایجاد «نظام چند لایه تامین اجتماعی» مجاز دانسته شده بود. بر این اساس، دو سطح بیمه (اجتماعی پایه شامل مستمری‌های پایه و بیمه‌های درمانی پایه و همچنین بیمه‎‌های مکمل بازنشستگی و درمان) تعریف شده است تا دولت بین آن‌ها انسجام ساختاری ایجاد کند؛ حتی با ورود کرونا به کشور و تحمیل هزینه‌های سلامت و خرید «بیمه‌های عمر» و بازنشستگی (بیمه‌های خصوصی) به مردم، دولت نسبت به رفع این فاصله اقدام نکرد و این «قوز بالای قوز» باقی مانده است.

در این میان، مردم به صورت عام و شاغلان بخش خصوصی و بازنشستگان این بخش، به مرز پررنگ بین بیمه‌های پایه و مکمل که تجاری‌سازی درمان و تحمیل تورم سنگین حوزه درمان به سبد مصرف را به دنبال داشته، معترضند. در این زمینه، بازنشستگان به سپردن درمان خود به بیمه‌های تکمیلی معترضند و شاغلان هم به ضعف بیمه‌های پایه (سلامت و تامین اجتماعی) در پوشش هزینه‌های فرسایشی دارو و درمان و باز شدن پای بیمه‌های تکمیلی به روابطِ کارگر و کارفرما اعتراض دارند.

اساسا تفکیکی که نظام درمانی کشور میان بیمه‌ها قائل شده، زمینه کاهش کیفیتِ «بیمه‌های پایه» را فراهم کرده است؛ این در حالی است که در وضعیت بیمه‌های تجاری (عمر، بازنشستگی و درمان یا مکمل) با پرداخت پول می‌توان به بسیاری از خدمات عادی دسترسی پیدا کرد؛ حتی می‌توان با پرداخت پول بیشتر، کلیه نیازهای خود به بیمه‌های پایه را برطرف کرد. از این جهت بیمه تامین اجتماعی و سلامت به کار فقرایی می‌آیند که در ابتدایی‌ترین هزینه‌های زندگی خود هم مانده‌اند و از سر ناچاری و اجبار قانونگذار به این بیمه‌ها روی آورده‌اند.

البته در مورد تامین اجتماعی، بیمه‌شدگان بیشتر به استفاده از خدمات بازنشستگی و از کاراُفتادگی تمایل دارند؛ چر که درمان تامین اجتماعی با صف‌های شلوغ، عدم دسترسی به بیمارستان در تعداد زیادی از شهرستان‌های کم برخوردار کشور، به سبب تسلطِ سیاستِ «سطح‌بندی خدمات درمانی» و ترویج آن از سوی وزارت بهداشت، معطل ماندن در صف نوبت‌گیری از مجموعه‌ی بیمارستان‌های میلاد، ضعف در پوشش هزینه‌های دندانپزشکی که تنها شامل کشیدن دندان، پر کردن عادی و جرم‌گیری می‌شود، همراه است. 

بیراه نیست که پزشکیان، در ادامه سخنی که به آن اشاره شد گفت که مسئولان و ثروتمندان هر موقع که بخواهند به بیمه تکمیلی دسترسی پیدا می‌کنند در حالی که به گفته وی، هدف بیمه تکمیلی این است که دوباره پول بیشتری را از مردم ضعیف جامعه برای ارائه خدمات دریافت کند؛ البته در گذشته بحث‌هایی در مورد اینکه منابعی برای بیمه‌های تکمیلی کارگران در نظر گرفته شود، مطرح شده بود. در این زمینه، می‌توان به سخنانِ «علی بابایی کارنامی» نائب رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس اشاره کرد که گفته بود: «معتقدم یکی از موضوعاتی که در زمینه هزینه‌های درمانی کارگران مغفول مانده و در بررسی لوایح بودجه سالانه، نادیده گرفته شده، ردیفی برای بیمه تکمیلی کارگران است.»